Er zijn mooie ontwikkelingen gaande….

Als je de ontwikkelingen in het Midden Oosten een beetje volgt dan weet je dat Irak, Iran en Syrië bezig zijn hun landen met elkaar te verbinden via een nieuw te bouwen spoorweg, deze heeft de naam, Shalmcheh-Basra meegekregen. Deze verbinding maakt het voor de drie landen mogelijk elkaar in geval van nood snel te kunnen helpen en geeft bijvoorbeeld Iran toegang tot de mediterraanse zee.

Je hoort er niemand meer over Q anon, de verlosser van de wereld namens potus Trump. Mag ik ervan uit gaan dat deze onzin nu klaar is? De acties van Trump staan haaks op wat de vermeende verlosser verteld heeft. Als wij willen dat er iets verandert, dan zullen wij dit alleen voor elkaar krijgen als wij dit zelf gaan doen! Wij zijn Q anon, wij zijn de buitenaardsen die de wereld kunnen redden, wij zijn superman, spiderman of welke held dan ook, zodra wij samen besluiten om de elite het mes op de keel te zetten.

Minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening Hugo de Jonge gaat toch meedoen aan het Kamerdebat over de zogeheten ‘Sywert-deal’, die werd afgesproken toen hij nog minister van Volksgezondheid was. Dit is ‘staatsrechtelijk ongebruikelijk’, erkent De Jonge, maar politiek is hij toch niet meer verantwoordelijk. Hugo de Jonge staat nou niet bepaald bekend om zijn neiging …

Het bericht Minister Hugo de Jonge gaat zichzelf verdedigen bij Kamerdebat Sywert-deal, want toch niet meer verantwoordelijk verscheen eerst op De Dagelijkse Standaard.

Als geen andere partij belichaamt D66 het cynisme in de politiek. Ze komen daar telkens mee weg, want de partij ziet zich gespiegeld in de hypocrisie van de media; een spiegelpaleis van leugens, bedrog en oprispingen van selectieve morele verontwaardiging. D66 is de media. Nergens zie je zoveel slechtheid bij elkaar als op een D66 […]

Het bericht Pechtold is misselijkmakend verscheen eerst op De Nieuwe Realist.

Wie inspireert je? ‘Mijn geloof inspireert me vooral, ik ben moslima. Ik wil niet mee in politieke spelletjes, ik geloof in een hiernamaals waar ik verantwoording moet afleggen voor mijn daden. Het streven om continu goed te doen voor mezelf en anderen is een belangrijk onderdeel van mijn leven.’ Esma Kendir (23) is lijsttrekker voor … Continued

The post Esma Kendir (23): ‘In je comfortzone heb je geen groeipotentie’ appeared first on EWmagazine.nl.

Jan Nieboer, die in juni werd aangehouden als verdachte van de bedreiging van windmolenbouwers, gaat een landelijke politieke partij oprichten. Die moet “opkomen voor de belangen van duizenden noordelijke burgers die door de overheid als heel vervelend worden gezien. Omdat die Groningen en Drenthe het liefst bestempelt als afvalstortplaats van alles wat ze niet in […]

Dat stelt Stuart Dunbar, partner bij Baillie Gifford, dat sinds 1908 activa beheert vanuit Edinburgh. De positie van een portefeuille ten opzichte van een index is een verkeerd vertrekpunt, vindt Dunbar. ‘Een index reflecteert niet “weinig risico” zoals velen denken. Het toont een over het algemeen slecht geïnterpreteerde visie van de markt. Daarbij wordt historisch rendement onterecht geëxtrapoleerd naar de toekomst. Zo is een tracking error is totale onzin.’

Wetenschappelijk onderzoek toont volgens Dunbar aan dat slechts 4 procent van de Amerikaanse beursgenoteerde bedrijven, verantwoordelijk is voor de volledige toegevoegde waarde over de periode van 1926 tot 2014.

‘Op basis van die feiten kun je twee dingen doen. Beleggers kunnen passief de markt volgen, met als argument dat je dan de winnaars bezit, maar dan heb je 96 procent aan verliezers in je portefeuille. Wij speuren liever actief de winnaars op. Die doen het dusdanig veel beter dan het gemiddelde, dat we slechts een handjevol successen nodig hebben om de markt te verslaan. We zitten daarbij overigens vaak genoeg fout.’

Koersen leiden af

Aandelenmarkten interesseren de Schotse fondsbeheerder dan ook maar weinig. Volgens hem is de financiële industrie te erg afgeleid door de waan van de dag op de aandelenmarkten. ‘We maken het veel te complex voor onszelf’, zegt Dunbar. Asset managers moeten zich volgens hem concentreren op bedrijven, niet op koersen.

Dunbar stelt dat beleggen niets anders is dan het financieren en ondersteunen van bedrijven die de economie vooruit stuwen, en nieuwe manieren vinden om uitdagingen aan te pakken of een bijdrage aan de samenleving te leveren.

Het maakt hem dan ook niet uit of een bedrijf genoteerd is op een beurs. Bepalend is de vraag of de winst groeit op de lange termijn. ‘Het zou me niet uitmaken als de beurs alleen op vrijdagmiddag opent voor twee uur. Dat die beurs open is om liquiditeit te verschaffen is prima, maar aandelenmarkten domineren onze hele industrie. “They have become the game.”’

Private-equitybeleggingen worden mede op die reden een steeds belangrijker onderdeel van de beleggingen van het fondshuis. De afgelopen 10 jaar investeerde Baillie Gifford in 80 private ondernemingen. Het vinden van goede beleggingen aan de private kant van de markt is volgens Dunbar geen kunst; ‘Het vinden van klanten die ons daarin laten beleggen is ingewikkelder’.

‘Wij zoeken enkel naar langetermijn groeikansen. De bedrijven die ons boeien hebben een enorm groeipotentieel en een disruptief bedrijfsmodel. Het is ons doel om bedrijven te vinden die 30 tot 50 keer onze investering opleveren.’

CAPM is onbruikbaar

Ook het Capital Asset Pricing Model (CAPM) - het model dat de relatie beschrijft tussen systematisch risico en verwacht rendement voor activa - is volgens Dunbar totaal onbruikbaar in de praktijk. ‘CAPM kijkt achterom, maar de wereld en de technologie veranderen snel, dus het is een verouderde en irrelevante formule. Ik dacht dat ik iets nuttigs leerde toen ik mijn CFA certificaat haalde.’

Omdat slechts een paar grote winnaars het rendement op de aandelenmarkten bepalen kan een wiskundige formule geen voorspellende waarde zijn voor het potentiële rendement en de winst van de winnaars, vertelt Dunbar.

Dat slaat volgens hem terug op de asymmetrie van rendementen. De neerwaartse rendementen zijn begrensd, je kunt alleen je bestaande investering verliezen, maar opwaarts rendement is niet begrensd en de uitkomst kan enorm zijn.

“Unlimited Liability”

Het fonds karakteriseert zich door een “unlimited liability” structuur. Partners zijn persoonlijk aansprakelijk voor alle schulden. Die aansprakelijkheid is niet gemaximeerd en strekt zich zelfs uit tot persoonlijke activa. ‘Als het mis gaat, moet ik mijn huis verkopen’, vertelt Dunbar.

‘De afgelopen periode hebben we vreselijk gepresteerd. Groeibedrijven laten te wensen over, de inflatie neemt akelige proporties aan, en nu is er ook nog sprake van een gevaarlijk geopolitiek conflict. We hebben de afgelopen maanden een underperformance van 30 procent gezien voor sommige strategieën. Dat maakt uiteindelijk niet uit want het gaat ons om de lange termijn; eerder 10-20 jaar dan 1-5 jaar.’

Baillie Gifford, die het Scottish Parliamentary Pension Scheme (SPPS) beheert, kwam deze maand onder druk te staan om te desinvesteren uit de gesanctioneerde Russische Sberbank, nadat het Britse mediabedrijf The Ferret onthulde dat het fonds aandelen ter waarde van 299.571 pond had in die staatsbank.

Baillie Gifford heeft de trustees geadviseerd dat alle Russische aandelen zijn verkocht, of worden verkocht. Op dit moment resteert slechts een klein belang in Russische aandelen, waarvan de reële waarde is vastgesteld op nul. De aandelenverkoop zal worden afgerond zodra de handel wordt hervat, antwoordde de Schotse asset manager in een antwoord op zijn aandeelhouders.

Rendementen vlaggenschipfondsen

Global Equity - LTGG (Unrestricted) - Listed Equities

Global Equity - Benchmarked (Alpha) - Unconstrained

Positive Change

De inflatiedruk is de laatste maanden toegenomen. Is dit zorgwekkend? In atie is een soort draak met drie hoofden, waarbij de vraag is: gaan deze hoofden vuur spuwen? 

Drakenhoofd 1: Inflatie als risicofactor

Voor het betalen van nominale verplichtingen moet ten minste een rendement op beleggingen gegenereerd worden dat hoger ligt dan de groeivoet van deze verplichtingen. Dit zogenaamde overrendement dient om pensioenpremies betaalbaar te houden en te indexeren.

Grosso modo zijn er twee scholen: 1. niet afdekken, 2. wel afdekken. De eerste school hoopt zulke hoge rendementen te creëren dat ze de geldontwaarding door inflatie volledig tenietdoet. De tweede school wil niet het negatieve effect van hoge en met name onverwachte inflatie op haar balans. Onder het nieuwe pensioencontract gaan we naar een meer asset only en total return wereld zonder dekkingsgraden en gegarandeerde uitkomsten. Daarin lijkt weinig ruimte voor in inflatieafdekking. 

Drakenhoofd 2: Inflatie en beleggingen

Er bestaan meerdere vormen van in atie, waardoor niet direct te zeggen is of in atie een portefeuille helpt of schaadt. Bij cost-push iflatie stijgen productiekosten door hogere grondstofprijzen, hogere lonen en/of bevoorradingsbeperkingen. Demand-pull inflatie kenmerkt zich door een te snelle vraag naar producten. Monetaire inflatie kent twee elementen: de korte rente en de mogelijkheid tot kwantitatieve verruiming/verkrapping. Demand-pull in atie tijdens een sterke economische expansie kan bedrijven helpen hun winstmarge te vergroten.

Cost-push inflatie leidt tot een lagere winstmarge, want je kunt niet alle kosten doorgeven. Vaak worden reële assets beschouwd als een natuurlijke hedge tegen inflatie, vanwege huur-indexatie en een waardestijging van vastgoed en infra. 

De koppeling tussen in atie en de nominale rente is duidelijker. Bij hoge inflatie eisen beleggers hogere rente als vergoeding voor het uitlenen van geld. Zolang de renteafdekking van een pensioenfonds minder dan 100 procent is, stijgt de dekkingsgraad. In het nieuwe stelsel wordt gewerkt met beschermingsrendementen in plaats van verplichtingen; het is niet zo dat een pensioenfonds dan geen renterisico meer loopt, maar voor de assetzijde zal een stijgende inflatie (leidend tot hogere rente) een negatief effect krijgen. 

Drakenhoofd 3: In atieverwachtingen

Dertig jaar lang hebben monetair beleid, globalisering en automatisering grote invloed gehad op in atie. Het dempende effect van het monetaire beleid is bekend, zo ook de verplaatsing van productie naar lagelonen-landen, arbeidsmigratie en ef ciency in logistiek en vervoer. Covid en politieke stress zorgden voor het verbreken van deze wereldwijde ketens en daarmee voor hogere in a- tie. De markt schat een hogere rente in om inflatiestijging te controleren; marktpartijen denken dat de Fed de rente in 2022 meermaals zal verhogen.

Ook de transitie naar een klimaat-neutrale economie heeft een inflatie-verhogend effect; de infrastructuur moet aangepast en er is opslag-capaciteit nodig. De stijgende prijs van CO2-rechten is een voorbode. We moeten omschakelen naar een meer circulaire economie, wat investeringen vergt. Bescherming tegen klimaat- schokken (stormschade, zeespiegel- stijging) brengt maatschappelijke kosten mee die nog niet zijn verdisconteerd. Te hopen is dat de draak met in atiekoppen in de toekomst groen en duurzaam vuur uitspuwt. 

Gerard Roelofs is impact investeerder en adviseur. Eerder was hij ondermeer managing director van het client solutions team van Van Lanschot Kempen. Zijn bijdrage is verschenen in de eerste editie dit jaar van de krant FN Institutioneel. 

Hij heeft er serieus over nagedacht!

Video

Mario van der Eijnde is de Roger Stone van Nederland. Alles wat hij aanraakt verandert in puur politiek goud. In 2017 zette Mario de politieke partij StemNL op en we weten allemaal wat een enorm succes dat is geworden: 527 stemmen, dat is 9 keer zo weinig als G**nP**l. Nu heeft Mario zijn zinnen gezet op het leiderschap van D66, dus zal het bij Sigrid Kaag dun door de broek lopen. De Pieter Omtzigt van D66 heeft alleen een klein probleempje. Mario heeft namelijk 228 handtekeningen van D66-leden nodig voordat hij mag meedoen aan de leiderschapsverkiezing en hij zit pas op 13. Dat schiet niet op natuurlijk. Nu weten wij dat bijna al onze lezers D66-lid zijn, dus als die allemaal even hierrr klikken zijn die handtekeningen zo binnen. Breek het partijkartel van binnen! Doe het Mario!

Pim, Geert, Thierry, Sylvana, Caroline, Pieter: ruim twintig jaar nu hijst Nederland politieke outsiders op het schild. De enige die ‘bleef’ was Geert Wilders, tevens de enige die al binnen was en weer naar buiten stapte. Pieter Omtzigt is dat ook. Als ook die over vijf jaar aan het hoofd van een stabiele partij van formaat staat, kunnen we concluderen dat insiders betere outsiders zijn dan echte outsiders. Een nieuwe aanwijzing dat het populisme misschien toch niet die ‘stem van de onderklasse’ is, van de ‘onzichtbaren’, de ‘verliezers’ - iets dat ik altijd moeilijk heb kunnen geloven, al was het maar omdat je in en rond die clubs zelden mensen aantreft die klinken alsof ze een winkelcentrum beveiligen of een kassa bedienen. Ook spreken die populisten opvallend weinig over zaken waar ‘verliezers’ wat aan zouden hebben. Hogere uitkeringen bijvoorbeeld, of gratis OV. De onderklasse bestaat, uiteraard, er zíjn verliezers en onzichtbaren, en velen van hen zijn boos over dat verlies en die onzichtbaarheid, en populisten gebruíken die boosheid ook, maar niet om haar op te lossen.

Ook nu staan er twee geduchte nieuwkomers op het toneel, en de electorale gouden bergen tekenen zich weer af. Het populistisch palet wordt breder. Er blijken nog twee andere thema’s te zijn waar kiezers boos om zijn en waar je ze nog bozer mee kunt maken: een disfunctionele overheid en het aan banden leggen van boeren. Maar ook de aloude hoeksteen van radicaal rechts, asiel en immigratie, bedienen zij ruimhartig. De komende verkiezingen worden een botsing van boosheden.

The post Kwakzalver of geneesheer: wie brengt beterschap in Den Haag? appeared first on HP/De Tijd.

Studenten zijn boos op de overheid vanwege de verhoging van de rente op studieschulden. Ze vinden dat ze niet genoeg compensatie krijgen voor het studeren binnen het leenstelsel en nu daar een rentestijging bovenop komt, voelt dat als "de zoveelste middelvinger".

Meis van der Ham (24 ) studeert psychologie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en het voelt voor haar als onrecht. "Het is hartstikke belachelijk allemaal", zo begint ze haar gesprek met de NOS. Ze is zeven jaar geleden begonnen met lenen, omdat het voor haar niet anders kon.

Drie voorwaarden

Van der Ham zegt dat ze toen ze begon met lenen in de veronderstelling was dat daarbij drie voorwaarden golden. De eerste was dat je studieschuld geen invloed zou hebben op het afsluiten van een hypotheek in de toekomst", zegt Van der Ham. Verder werd er gezegd dat het om een gunstige lening zou gaan, met weinig tot geen rente.

"Als laatst kreeg ik de indruk dat de inkomsten van het leenstelsel door de overheid zouden worden geïnvesteerd in de kwaliteit van het onderwijs." Van der Ham zegt dat ze het gevoel heeft dat er van alle drie niets terechtgekomen is."

Ook voor rechtenstudent Jim Hiddink voelt het als onrecht. "Je gaat een overeenkomst aan met de overheid wanneer je begint met lenen, maar de hele aard verandert nu. Er werd gezegd dat de rente laag zou blijven, maximaal 0,5 procent."

In een brief die demissionair minister Dijkgraaf van Onderwijs in 2022 aan de Tweede Kamer stuurde, schrijft hij dat nooit beloofd is dat de rente 0 procent zou blijven of dat de hoogte van een studieschuld geen invloed zou hebben op de aanvraag van een hypotheek. Voorganger Jet Bussemaker en andere bewindspersonen hebben in het verleden wel gezegd dat de gevolgen beperkt moeten blijven en dat studenten geen 'leenangst' moeten krijgen.

1400 euro tegemoetkoming

Studenten die onder het leenstelsel hebben gestudeerd, kunnen recht hebben op een eenmalige compensatie vanuit de overheid. Als je aan de juiste voorwaarden voldoet, ontvang je in 2025 circa 1400 euro tegemoetkoming. De compensatie voelt voor studenten echter als "een druppel op een gloeiende plaat." "Door de renteverhoging moet ik meer aan rente terugbetalen dan de hele compensatie die ik krijg", zegt Van der Ham.

Hiddink vindt de politieke keuze van de tegemoetkoming "moreel te bevragen". "Het komt over als symboolpolitiek, en dat symbool slaat eigenlijk helemaal nergens op", zegt hij. "Als je bedenkt waar andere subsidies heen gaan, dan lijkt een investering in een eerlijkere compensatie, wat maximaal rond de 20 miljard zou kosten, mij niet uit den boze." Hiddink refereert hiermee aan de vele miljarden fossiele subsidies.

De Landelijke Studentenvakbond (LSVb) vindt de tegemoetkoming van 1400 euro ook karig. "Ja, het is een tegemoetkoming, maar vergeleken met wat de studenten zijn misgelopen, is het helemaal niets", zegt bestuursvoorzitter van de vakbond Elisa Weehuizen tegen de NOS. "Begrijp me niet verkeerd, de herinvoering van de basisbeurs is een heel goede vooruitgang, maar we zijn er nog niet en ik heb het idee dat sommige Kamerleden na de herinvoering 'een schouderklopje' verwachten."

De vraag is of de hoge rente op leningen mensen afschrikt om (verder) te studeren. De extra rente treft voornamelijk mensen die het al niet zo breed hebben: "Je raakt de meest kwetsbare bevolkingsgroepen hiermee", aldus Weehuizen. De overheid heeft de basisbeurs heringevoerd met als hoofdreden de kansenongelijkheid te verkleinen. Maar mocht het zo zijn dat mensen door de rente afzien van studeren, dan bereik je het tegendeel.

Hiddink heeft ook die indruk. "Mijn ouders hebben gespaard om me te helpen een goede studie te kunnen volgen. Ze hebben me een steuntje in de rug gegeven zodat ik financieel gezond de wereld in kan na mijn opleiding, en alsnog raken het leenstelsel en de extra rente mij nu. Laat staan hoe dat is voor studenten die niet dat beetje extra hebben meegekregen uit hun omgeving."

"Ik denk dat mensen zich achter hun oren zullen krabben en zich afvragen of studeren nu wel zo verstandig is", denkt Hiddink. "Je hebt natuurlijk de aanvullende beurs, maar die is niet toereikend", zegt hij.

Machteloosheid

Studenten voelen zich machteloos. "Je kan niks en wordt rondgeslingerd door de overheid", stelt Hiddink. Zowel Hiddink als Van der Ham merkt dat er frustratie speelt in hun directe omgeving. Van der Ham: "Je voelt het, ziet het en hoort het overal om je heen. Het leeft niet alleen onder studenten, maar ook onder 'volwassenen'. Ouders maken zich bijvoorbeeld zorgen en vinden het oneerlijk."

Hiddink vreest echter dat hij er als student weinig aan kan doen. "Uiteindelijk studeer je maar gewoon door en hoop je dat het goedkomt."

"Is dit onze nieuwe premier?" Dat is de vraag op ieders lippen, terwijl oppositieleider Keir Starmer met stevige pas het podium opstapt tijdens zijn partijconferentie in Liverpool. Voor zijn introductievideo was opzwepende rockmuziek gekozen: daadkrachtig, overtuigend. Het is wat Starmer als Labour-leider wil overbrengen in zijn laatste speech voor de Britse verkiezingen volgend jaar.

Starmers partij ligt al maanden voor in de peilingen. Maar kan hij - de man die door de Britse kiezer wordt omschreven als een "leeg maatpak" en "kleurloos" - die voorsprong ook omzetten in geloofwaardig leiderschap?

Glitteraanval

Voordat Starmer kan beginnen aan zijn speech in Liverpool springt een demonstrant op het podium die een bak glitters over hem strooit, terwijl hij roept "dat we in crisis verkeren". Terwijl de demonstrant door de beveiliging van het podium wordt gesleept, trekt Starmer zijn jasje uit. Hij stroopt de mouwen op van zijn perfect gestreken shirt en zegt: "Als hij denkt dat dit me raakt, dan kent hij me nog niet". Starmer vervolgt zijn toespraak met blauwe en groene glitters in zijn haar.

Bekijk hier het moment:

De Labour-partij belooft 1,5 miljoen huizen te bouwen, de NHS zorgsector te hervormen en de wachtlijst van zeven miljoen operaties weg te werken. Starmer wil economische groei aanzwengelen door bedrijven "lange termijn vertrouwen en stabiliteit" te geven.

De beloftes zijn precies geënt op datgene waar volgens kiezersonderzoek de Britten de meeste zorgen over hebben. Ten eerste: het dure levensonderhoud en de stagnerende salarissen, ook wel de the cost of living crisis genoemd. Ten tweede: de Britse zorgsector die zucht onder de hoge werkdruk en wachtlijsten, waardoor mensen niet in het ziekenhuis terechtkunnen.

Afzetten tegen de elite

Grote thema's zoals gelijkheid en respect zijn vakkundig door de speech van Starmer geweven. Het woord 'arbeidersklasse' valt tientallen keren. Dat is niet voor niks: Starmer wil zich afzetten tegen het eliteclubje premiers van de Conservatieve Partij, vaak afkomstig van dure privéscholen zoals Eton College.

"Zij zien jullie niet staan, zij zien niet wat jullie meemaken", zei Starmer. "Voor de eliteclub in Westminster zijn jullie levens en jullie toewijding enkel schaakstukken op hun schaakbord."

Starmer biedt een luisterend oor aan Groot-Brittannië, waar de maatschappelijke onvrede over ongelijkheid steeds verder toeneemt. In het land bezit de rijkste 10 procent zo'n 43 procent van alle rijkdom.

Keir Starmer zou ook gemakkelijk aangezien kunnen worden voor de hoofdstedelijke elite: hij is een geridderde mensenrechtenadvocaat uit Noord-Londen, die na een succesvolle carrière op zijn 52ste in het Lagerhuis terechtkwam.

Hij kwam alleen wel degelijk ter wereld in een arbeidersgezin. Starmers vader was gereedschapsmaker, zijn moeder was verpleegkundige. Hij ambieert een land waar iedereen gelijke kansen krijgt, dus waar mensen door de klassenmaatschappij heen kunnen breken.

Nieuw leiderschap

Ondertussen is er voor het eerst sinds de tijd van Tony Blair (Labour-leider tussen 1994 en 2007, premier van 1997 tot 2007) een ware buzz rondom zijn partij, al heeft Labour dat grotendeels te danken aan de politieke chaos bij de Conservatieven.

Van Brexit tot covid en het financiële wanbeleid onder de kortst zittende premier ooit: Liz Truss. Het is onder de Conservatieven een uiterst turbulente periode geweest in de Britse geschiedenis.

Negen op de tien Britten denkt dat het land toe is aan nieuw leiderschap, al bleek uit een andere opiniepeiling dat er nog meer enthousiasme is voor het afschaffen van de Conservatieven dan voor de komst van Labour.

Starmer blijft - zelfs met glitters in het haar - minder sprankelend dan Tony Blair en Boris Johnson. Maar misschien kan het land dat na een aantal stormachtige jaren juist goed gebruiken.