De mensheid is in te delen in twee soorten individuen:
mensen met macht over anderen en mensen waarover macht wordt uitgeoefend. Zij
die de orders uitdelen, en zij die ze moeten opvolgen.

Macht is het vermogen het doen en laten van andere mensen te
dicteren. Dat betekent dat die andere mensen dat niet meer zelf kunnen bepalen. De
macht van de één, bestaat dus uit de onvrijheid van de anderen.

Veruit de meeste mensen leven liever in harmonie met hun
medemensen dan over ze te heersen. Machthebbers hebben een geheel andere mentaliteit.
Zij willen per definitie de vrijheid van anderen afnemen, want hun macht
bestaat nergens anders uit dan uit onvrijheid van die anderen.

De aantrekkelijkheid van macht zit hem in het vermogen om van
mensen te profiteren. Machthebbers exploiteren mensen. Dat wil zeggen dat ze
niet alleen vrijheid afnemen, maar zich ook de opbrengsten van de inspanningen
van mensen toe-eigenen.

Iemand die jouw vrijheid en eigendom wil afnemen, is je
vijand. Machthebbers zijn dus per definitie de vijand van de mensheid.

De beste manier om macht te verkrijgen, is je voor te doen
als weldoener en beschermer. De beste manier om daar in te trappen, is dat te
geloven. Je zou zeggen dat niemand zo naïef is om zich zodanig om de tuin te
laten leiden. Maar in werkelijkheid gebeurt het desondanks massaal.

Hoe meer macht iemand heeft, hoe meer mensen hij onder zich
heeft, en dus hoe meer mensen hij kan commanderen. De meest “succesvolle”
machthebbers, staan bovenaan. Zij commanderen degenen in de laag onder zich, en
diegenen weer de laag daaronder, enzovoort. Dat heet de “chain of command”.

Geld is macht. Iedereen kent die uitdrukking. Dat betekent
dat degenen met het meeste geld, de meeste macht hebben. Zij zijn dus de
grootste vijand van de rest van de mensheid.

Regeringen staan daar ruim onder. Die regeringen worden
aangestuurd door de toplaag, en staan dus nooit in dienst van de bevolking,
maar in dienst van de vijand. Regeringen maken dus deel uit van de vijand. Politici
collaboreren met de vijand van de mensheid.

Alleen omdat veel mensen geloven dat regeringen in dienst
staan van de bevolking, en omdat ze daarom de orders en regels daadwerkelijk uitvoeren,
hebben regeringen macht over ze. Die mensen hebben, zonder het zelf te
beseffen, hun lot in handen van hun vijand gelegd. Daarmee collaboreren ook
zij, onbewust, met die vijand.

Regeerders zijn er altijd op uit om anderen tot
gehoorzaamheid te dwingen. Het is hun “vak”. Daarom bestaan er geen “goede”
regeringen. Iedere regering, in welke vorm dan ook, is de vijand van de
bevolking.

Zodra mensen dit gaan beseffen, is het afgelopen met die
vijand. Die hele regering bestaat uit slechts enkele tientallen machtzoekers/misdadigers.
Als de bevolking beseft dat het per definitie misdadigers betreft die uit zijn op de
vrijheden en eigendommen van die bevolking, dan is er geen enkele reden meer om
aan ze te gehoorzamen. Dan is het voldoende om ze de rug toe te keren en hun orders
gewoon te negeren. Waarom zou je immers gehoorzamen aan je vijand?

In deze tijd van enorme veranderingen en onthullingen, wordt
het in hoog tempo duidelijk dat regeringen er helemaal niet voor de bevolking
zijn, maar dat ze deel uit maken van de vijand. Het zijn collaborerende misdadigers
die in dienst staan van de grootste en machtigste criminelen van wereld.

Hun ware aard wordt nu glashelder. Het is niet langer te
verhullen. Openlijk maken die regeringen nu misbruik van hun eerder, onder leugens
en bedrog verkregen, macht. Dat moeten dat ze nu heel snel doen, want nu is er nu
nog een substantieel deel van de bevolking dat niet beseft met een misdadige
vijand van doen te hebben.

Om te voorkomen dat wij (de bevolking) ten prooi vallen aan
hun geplande dictatuur, moeten ook wij nu heel snel handelen. Dat wil zeggen
dat we moeten beseffen met een gevaarlijke vijand van doen te hebben, en dat we
die zo snel mogelijk de rug moeten toekeren.

Als de bevolking de regering niet langer erkent als “autoriteit”
en dus niet meer aan ze gehoorzaamt, is het afgelopen met ze. Want als we dat
wel blijven doen, dan zullen we in zeer korte tijd letterlijk ALLES aan ze
verliezen.

En dus zit er nu niets anders op dan ons eigen plan te gaan
trekken, en ons dus niet langer van bovenaf te laten aansturen. Niet langer te
vertrouwen op externe autoriteiten, maar op onze eigen autoriteit. Op ons
geweten, ons verstand en ons gezonde besef. Onze EIGEN beslissingen te gaan
nemen, en daar verantwoordelijkheid voor te gaan dragen. Want dat is de werkelijke
definitie van vrijheid.

Dat vergt een omschakeling, en dus een inspanning, maar het
is noodzakelijk. Want als de huidige ontwikkelingen één ding duidelijk maken,
dan is het hoe gigantisch kwetsbaar we onszelf maken als we ons lot in handen (blijven)
leggen van een clubje regeerders.

Hoewel hij deze zin nooit letterlijk heeft uitgesproken,
schuif ik hem graag in de schoenen van George Orwell. Voor mij vat deze zin de
essentie van zijn werk en zijn boodschap uitstekend samen.

Het betekent dat de bevolking altijd zélf verantwoordelijk is
voor de bewaking van haar eigen vrijheid. Instituties en personen met
zeggenschap over anderen (wat de definitie is van macht) zullen immers altijd méér
macht willen. Het is hun business. Precies zoals varkenshouders altijd méér
controle over het gedrag en de productiviteit van hun varken nastreven, streven
de “menshouders” dat per definitie na over de bevolking.

De enigen die hier grenzen aan kunnen stellen, zijn de leden
van de bevolking zelf. Er is dus altijd sprake van een spanningsveld tussen
tegengestelde belangen. Die van mensen en die van de menshouders.

Wij (de bevolking) hebben regering en overheid krachtige
instrumenten in handen gegeven. Het idee daarachter is dat een slagvaardig
bestuur die instrumenten nodig heeft om het land efficiënt te kunnen besturen.
In het belang van de bevolking.

Maar daarin schuilt ook een groot risico. Diezelfde
instrumenten kunnen ook worden ingezet tegen de bevolking. Wetgeving,
handhaving en bestraffing kunnen immers ook worden ingezet als instrumenten
voor het vergroten van de zeggenschap en de macht van de bestuurlijke klasse,
ten koste van de vrijheden en verworvenheden van die bevolking. Onze menselijke
geschiedenis staat letterlijk bol van dit verschijnsel.

In het verleden hebben mensen daarom grenzen gesteld
aan overheidsbemoeienis. Dat kwam omdat die mensen door schade en schande
hadden geleerd dat het zeer verstandig is om een overheid op een gezonde en
veilige afstand te houden. En dus een mate van privacy te waarborgen. Tot hier
en niet verder! Met wat de overheid niet weet, kan ze zich immers ook
niet bemoeien. Met wat ze wel weet, zal ze zich bemoeien.

Privacy is dus niet primair een moreel thema, maar eerst en
vooral een praktisch onderwerp: het op veilige afstand houden van een overheid.
Een overheid die beschikt over krachtige dwangmiddelen. En daarmee letterlijk
gevaarlijk kan zijn.

Overheden die beweren dat onze gegevens bij hen altijd in
veilige handen zijn, liegen dus per definitie. Ze zijn erop uit de grenzen aan
hun macht op schuiven. In hun voordeel en dus in ons nadeel. Bij overheden is
ons private leven juist in de onveiligst denkbare handen. Omdat zij alle
middelen hebben om er misbruik van te maken.

Albert Heijn kan ons niet dwingen om haar producten af te
nemen op straffen van boetes. De overheid wel. Shell kan ons niet dwingen te
gehoorzamen en ons gevangen zetten als we dat niet doen. De overheid wel.
Unilever kan geen gelegitimeerd geweld op ons loslaten als ons gedrag hun niet
bevalt. De overheid wel.

Privacy IS bescherming tegen de overheid. Daar komt het hele
begrip privacy vandaan. Het is de betekenis ervan.

Regeringen en overheden (machthebbers) zullen dus altijd
proberen hun macht en zeggenschap over de bevolking te vergroten. Het is - zoals
Orwell ook volkomen terecht aangeeft - inherent aan hun aard. Het is de
onvermijdelijke keerzijde van een samenleving die zeggenschap verleent aan
bestuurders.

Die bestuurders kunnen het vergroten van hun macht over de
bevolking niet al te openlijk afdwingen, want dat zal op weerstand stuiten. Verhulde
methoden zijn dus noodzakelijk.  

Om de bevolking bereid te krijgen haar vrijheden verder in
te leveren, moet die bevolking daartoe verleid worden. En die verleiding
gebeurt altijd onder de argumenten “veiligheid” en/of “gemak”.

- Het uitbannen van contant, anoniem geld zal een enorme
aderlating betekenen voor onze vrijheden. Overheden en banken krijgen daarmee volledig
inzicht in ons individuele bestedingspatroon en kunnen vervolgens dwang
inzetten door middel van individuele uitsluiting tot specifieke producten en
diensten.  Maar ook voor het afstraffen
voor ieder ander ‘ongewenst’ gedag. Bijvoorbeeld zoiets eenvoudigs als op een
terras zitten, of bij oma op bezoek gaan (zoals nu het geval is). Niet
gehoorzaam? Geen toegang! Om de bevolking digitaal betalen te laten accepteren,
wordt pinnen gepromoot. Onder de argumenten “veiligheid” en “gemak”.

- Het uitrollen van het 5G netwerk, geeft de overheid beschikking
over een uiterst krachtig technologisch instrument om nog veel dieper door te
dringen in ons private leven, en om zich daar vervolgens mee te gaan bemoeien.
Om iedereen, tot in de meest intieme details van ons leven, te controleren en
ons gedrag af te dwingen. Het wordt verkocht onder de argumenten van
“razendsnel internet” en “niet achterop raken bij de wereldeconomie”. Ook hier
onder de argumenten “gemak” en “veiligheid”.

- Het verplicht maken van vaccinaties geeft de overheid
toegang tot de chemische privacy van ons lichaam. Dwangmedicatie is het ultieme
machtsmisbruik. Het vernietigt letterlijk de laatste grens van onze privacy: de
zeggenschap over ons lichaam. Het is dan ook levensgevaarlijk. Desondanks wordt
het verkocht onder het argument “veiligheid”.

Met name het argument “veiligheid” is dus een erg effectief
middel om mensen te verleiden om afstand te doen van hun vrijheden. Om die
reden zullen overheden het verlangen naar veiligheid altijd proberen te stimuleren.

De meest efficiënte manier daarvoor, is de perceptie van onveiligheid
te vergroten. Hoe onveiliger mensen zich voelen, hoe groter het verlangen naar
veiligheid immers wordt. En hoe groter de bereidheid tot het afstaan van
vrijheid in ruil voor die “veiligheid”.

De huidige ‘corona-crisis’ is hier een schrijnend en
kolossaal voorbeeld van. Nu mensen extreem bang (gemaakt) zijn, verlangen ze
dusdanig naar veiligheid, dat ze bereid zijn al hun vrijheden ervoor in te
leveren. Wanneer een bevolking vrijwel al haar vrijheden heeft afgestaan, is er
sprake van dictatuur.

Regeringen en overheden over (vrijwel) de hele wereld hebben,
in samenwerking met de reguliere media, een mondiaal angstoffensief opgezet.
“Noodsituaties” zijn uitgeroepen, en die moeten een rechtvaardiging geven om
fundamentele rechten en vrijheden te overrulen onder het excuus van
“overmacht”. En dat terwijl alle feiten en cijfers aangeven dat de impact van
corona niet significant anders is dan die van een jaarlijks griepseizoen.

Zonder het geloof van de bevolking in een uitzonderlijk
gevaar van corona, zouden de huidige maatregelen volledig ondenkbaar geweest
zijn. In een normale situatie zouden we er niet over piekeren om mee te gaan
met maatregelen als beroepsverboden, verbod elkaar op te zoeken, afgesloten
grenzen,  verplichte isolatie (lees detentie),
censuur, oproepen tot elkaar aangeven bij autoriteiten, etc. En zelfs elkaar
vriendelijk de hand schudden, is op draconische straffen komen te staan.

Allemaal verschijnselen die eerder associatie oproepen met
een fascistische dictatuur dan met vrijheid. Allemaal maatregelen die de
zeggenschap van de macht in één klap extreem vergroten, en dus ten koste gaan
van onze vrijheid. Meegaan in deze ontwikkeling, betekent dus dat we geloven
dat fascisme en dictatuur bescherming kunnen bieden tegen gevaar en bedreiging.
Maar daarmee houden we geen rekening met de extreme gevaren van dat fascisme en
die dictatuur zélf. En dat is de mensheid in het verleden al erg vaak, erg duur
komen te staan.

Orwell had volkomen gelijk toen hij zei dat het bewaken van
onze vrijheden de verantwoordelijkheid, en dus de taak van de bevolking zélf is.  Daarvoor is het nodig dat we begrijpen hoe de
macht te werkt gaat. Om te voorkomen dat we ons, voor de zoveelste keer, laten
misleiden en onderwerpen. 

Als we beseffen hoe inbrekers te werk gaan, kunnen we ons
huis beter beschermen. Als we begrijpen hoe machthebbers te werk gaan, kunnen
we onze vrijheid beter bewaken.

Want als we dat nalaten, of niet opmerken, zullen we (ook nu
weer) onherroepelijk ten prooi vallen aan dictatuur.

- Dit artikel in eerder verschenen in De Andere Krant, editie Vrijheid, 5 mei 2020. deanderekrant.nl

In deze tijd, waarin niemand zijn aandacht op iets anders
lijkt te kunnen richten dan op de gevaren van corona, is de hele samenleving gefocust
op het voorkomen van sterfgevallen.

In onze angst voor de dood zijn we daarom bereid om vele
essentiële zaken - zaken die het leven nou juist leefbaar maken - te offeren in
ruil voor (vermeende) veiligheid.

Zaken zoals onze vrijheid, het maken van sociaal contact en onderlinge
toenadering, het bijeen komen, kunnen doen waar we goed in zijn (werken), het
hebben van keuzemogelijkheden (ook over onze eigen gezondheid) en zelfs het
nemen van enig risico, want ook dat geeft kleur aan het leven.

Het is natuurlijk heel begrijpelijk. Als we van ons leven
houden, dan willen we het behouden. Maar om daarvoor nou juist die zaken die
het leven waardevol maken – en WAAROM we dus van dat leven houden – op te offeren
met als enig doel het te verlengen; daarmee zouden we het paard wel eens achter
de wagen kunnen spannen.

Het klinkt hard, maar een gered leven is niets meer dan een
uitgestelde dood.  Die dood die we uit
alle macht proberen te vermijden, maar die uiteindelijk voor iedereen
onvermijdelijk is. Des temeer reden, naar mijn smaak, om die kostbare
resterende tijd van leven niet te ontdoen van de zaken die dat leven nou juist
het leven WAARD maken.

Op dit moment lijkt alle aandacht echter op de dood te liggen,
en lijkt de kwaliteit van leven volkomen ondergeschikt geworden te zijn.

Begrijp me niet verkeerd: het vermijden van onnodig
overlijden is absoluut van groot belang, en dat geldt zeker niet alleen bij
corona. Maar als dat betekent dat we onder totale controle moeten leven, gedwongen
worden om sociaal contact te vermijden, gedicteerd moeten worden wanneer we waar
heen mogen gaan, en met wie, of met hoeveel vrienden, tot welke medicatie
(bijv. vaccin) we gedwongen worden, tot grotere armoede gedreven worden, etc., dan
wordt het leven zodanig grimmig dat een belangrijk deel van de dingen die het leven
waardevol maken, verdwijnt. Dan LEVEN we veel minder.

Als we LEVEN voor een belangrijk deel moeten inleveren om de
dood te vermijden, dan verliezen we onze liefde voor het leven (ons
levensgeluk), en dus onze gehechtheid eraan, en daarmee uiteindelijk ook onze
aversie voor de dood. Het sterk toenemende aantal zelfmoorden is daar nu al een
voorbode van. Dan schieten we ons doel ver voorbij.

Ondanks de toenemende zorgen en weerstand, wil de politiek
perse 5G uitrollen. De hamvraag daarbij is natuurlijk: WAAROM?

Waarom wil de regering/overheid perse dat er 5G komt? Wat is
hun belang?

Zou het ze er werkelijk om gaan dat wij sneller filmpjes kunnen
downloaden? Zijn ze zo begaan met ons gemak en ons entertainment dat ze perse
het beste en leukste voor ons willen? Wie dat gelooft, heeft echt al heel lang
onder een steen geleefd.

De overheid is (het woord zegt het al) gepositioneerd BOVEN
de bevolking. Dat betekent dat de overheid MACHT heeft over die bevolking. Macht
is het vermogen het gedrag van anderen te controleren en te bepalen. Controle over
de bevolking is dus het primaire belang van iedere regering en overheid. Een regering/overheid
die geen controle heeft over de bevolking, heeft immers geen enkele macht. En
dus geen bestaansrecht.

Om die controle te verkrijgen, te behouden en uit te breiden,
worden altijd alle beschikbare middelen ingezet. Nu nieuwe technologieën in
hoog tempo beschikbaar komen, zullen ze dus sowieso worden ingezet voor
controledoeleinden. Omdat het KAN.

Om het gedrag van de bevolking te dicteren heb je een
systeem nodig dat dit mogelijk maakt. De 5G technologie leent zich daar bij
uitstek voor. Een waterdicht elektronisch netwerk dat alles kan waarnemen en
besturen, en daarmee de natte droom is van iedere bestuurder.

Het biedt de gelegenheid om ieders gedrag op individueel
niveau en volautomatisch in kaart te brengen, en dwangmaatregelen te nemen op datzelfde
individuele niveau. Iedere burger kan worden gecontroleerd, en persoonlijk
worden bijgestuurd (lees: gedwongen) als zijn of haar gedrag onwelgevallig is.

Omdat hiervoor tot voor kort nog maar beperkte technologische
mogelijkheden bestonden, is deze vorm van dicteren nog niet eerder op
alomvattende schaal toegepast. Dat betekent dat wij, de bevolking, er nog geen
ervaring mee hebben. Het betekent dat we nog niet beseffen welke
allesvernietigende gevolgen het kan en zal hebben voor onze vrijheid.

Kennis is macht. Kennis over het gedrag van mensen is dus
macht over die mensen. Hoe meer de overheid kan doordringen tot in de kleinste
details van ons leven, hoe meer die overheid ons gedrag tot in diezelfde details
kan afdwingen of verbieden. En dat betekent dus dat we ons doen en laten niet zelf
meer kunnen bepalen.

Het vermogen jezelf te besturen, heet vrijheid. In
tegenstelling tot wat de meeste mensen geloven, is iedere regering/overheid
gebaat bij een zo onvrij mogelijke bevolking, want daaruit bestaat hun macht. Natuurlijk
zullen regering en overheid steeds beweren dat de bevolking “vrij” is, want
onvrijheden worden nu eenmaal gemakkelijker geaccepteerd door mensen die geloven
“vrij” te zijn.

De grens aan het vermogen van de overheid om door te
dringen tot in de persoonlijke levenssfeer van mensen, is dus de grens aan de
macht van die overheid. Die grens kennen we onder de noemer: privacy.

In het verleden hebben mensen grenzen gesteld aan overheidsbemoeienis.
Dat kwam omdat die mensen door schade en schande hadden geleerd dat het zeer verstandig
is om een overheid op een gezonde afstand te houden, en dus een mate van
privacy te waarborgen. Tot hier en niet verder!

Om vertrouwen te kweken heeft de overheid zich decennia lang
betrekkelijk netjes gedragen naar de burgers, en daarmee is de perceptie van
het gevaar van teveel overheidsbemoeienis geleidelijk naar de achtergrond
verdwenen. Waarom zou je een organisatie die zich redelijk opstelt immers
wantrouwen? Nu wordt dat gekweekte vertrouwen misbruikt om alle grenzen van
overheidsbemoeienis razendsnel te slechten. Oftewel: alle privacy voor eens en
voor altijd weg te nemen, gebruik makend van technologie.

Uiteraard roept die overheid voortdurend: “Maak je geen
zorgen! Jullie gegevens zijn bij ons in veilige handen! Wij zorgen ervoor dat
ze niet in verkeerde handen vallen!”

Het punt is: JUIST BIJ DE OVERHEID ZIJN ONZE GEGEVENS IN DE VERKEERDST DENKBARE HANDEN.

Albert Hein kan mij geen boete geven als mijn gedrag ze niet
aanstaat. De overheid wel!

Shell kan mij niet uitsluiten van zaken als ik niet precies
doe wat Shell zegt. De overheid wel!

Unilever kan mij niet gevangen zetten als ik weiger voor hun
producten of diensten te betalen. De overheid wel!

Multinationals kunnen geen gelegitimeerd geweld tegen mij
gebruiken. De overheid wel!


Onze privacy laten beschermen door de overheid, is als je huis laten bewaken door het inbrekersgilde, of je kinderoppas rekruteren bij de pedofielenvereniging. 

De bescherming die privacy biedt, IS bescherming tegen de
overheid. Privacy is BEDOELD om onszelf te beschermen tegen de macht van de
overheid. Hieruit is het hele begrip privacy ooit ontstaan. Door schade en
schande geleerd. En, gezien het gemak waarmee de meeste mensen hun privacy
momenteel laten afnemen, ook weer vergeten.

Regering en overheid willen dus perse 5G omdat het ze
ongekende mogelijkheden geeft om privacy te vernietigen, en daarmee onze
vrijheden. Want hun macht bestaat uit onze ONvrijheid.

Uiteraard wil men liever niet dat wij dit beseffen. En dat
we niet begrijpen wat voor vernietigende gevolgen het zal hebben voor ons
leven. Daarom leiden de politiek-strategen de discussie af van de essentie. Om
de aandacht van het werkelijke gevaar af te leiden, stimuleren politiek en media
de discussie over een secundair aspect: gezondheid.

Begrijp me niet verkeerd: gezondheid is van groot belang. En
overheden hebben talloze keren bewezen dat ze hun schouders ophalen over de
volksgezondheid. Maar het is de macht er niet om te doen ons zo ziek mogelijk
te maken. Als de 5G technologie slecht is voor de gezondheid, dan is dat een
aspect dat op de koop wordt toegenomen, in ruil voor de machtsbelangen.

De discussie wordt dus afgeleid van de essentie (afnemen van
privacy, en dus van vrijheid) en verlegd naar het (weliswaar belangrijke, maar
wel secundaire) gezondheidsaspect. Door te schermen met tegenstrijdige “wetenschappelijke
onderzoeken” wordt er een kwestie van mening van gemaakt. Welles-nietes dus. En
zo kan het vervolgens gemakkelijk worden geïmplementeerd op basis van het
secundaire criterium, terwijl de werkelijke bedoeling buiten beeld blijft.
Meningen verschillen immers….

Deze politieke strategie is al zou oud als de weg naar Rome.
Die strategie zie je momenteel bijvoorbeeld ook terug in de vaccinatiediscussie.
Ook daar wordt de discussie richting het gezondheidsaspect gestuurd, en daarmee
blijft het veel grotere gevaar, het gevaar van een overheid die ongelimiteerd
toegang heeft tot de chemische privacy van ons lichaam en onze geest buiten
beeld.

Natuurlijk zal niet direct na de implementatie van deze
nieuwe technologie de knop omgaan. Eerst zal men ons de “voordelen” laten
ervaren. Snel internet, zelfrijdende auto, nog gemakkelijker betalen, betere
beveiliging tegen “criminelen”.  Zodat we
het omarmen, en er op korte termijn afhankelijk van worden, zonder al teveel
weerstand.

Maar zelfrijdende auto’s zullen geleidelijk zelfNIETrijdende
auto’s worden als we ons niet volledig gehoorzaam gedragen. Automatisch
betaalsystemen zullen de mogelijkheid om zaken te kopen geleidelijk uitsluiten
als we niet exact doen wat ons verteld wordt. Computergestuurde veiligheidssystemen
zullen ons (zoals in China al gebeurt) geleidelijk, en individueel  uitsluiten van zaken die nu vanzelfsprekend
zijn. Zaken zoals reizen, communiceren, wonen, etc. Volledig automatisch en
zonder mogelijkheid tot verweer: “Computer says no!”

 ”Kortom: 5G zal (als
wij het toestaan) de technologie zijn die gebruikt zal worden om geleidelijk
iedere vorm van privacy, en dus van vrijheid te elimineren. Omdat het KAN.